Ik begon met weten,
met het wauw-gevoel van binnen,
toen voeding mij wakker maakte
en ik dacht: waarom weet niet iedereen dit?

Ik begon met delen
met liefde, vuur, verlangen.
Op dag één stond daar al gelijk een klant
klaar om zichzelf te ontmoeten,
en ik mocht zijn gids zijn.
Magie. Dankbaarheid.
Hiervoor doe ik het.

Maar ondernemen is niet altijd licht.
Soms is er stilte.
Geen klant, geen ping, alleen een cursor
die knippert op je agenda,
waar weer geen naam naast staat.

En dan vraag ik het me af:
Ben ik wel goed genoeg?
Kan ik dit nog dragen,
zonder het vangnet dat anderen hebben?
Soms voelt het als falen.
Soms als vallen.
Soms als vluchten in oude verhalen.

Maar dan, na één sessie,
een blik, een traan, een zachte “dank je Tess”
en ik weet: het is het waard.

Ondernemen is een eenzame weg
waar niet iedereen de schaduw durft te noemen.
Maar ik ben hier.
Ik geef licht.
Ik zie mensen.

En ik droom van meer..
van volle agenda’s en warme oorden,
van mensen helpen in Nederland,
en ook in Brazilië,
van heling
van ademhaling
van thuis zijn in mezelf
en in mijn missie.

Ik voel hoop.
Elke dag opnieuw.
En als ik twijfel,
weet ik:
ik heb gekozen voor waarheid.
En dat pad bewandel ik.
Hoe hobbelig ook.